We worden in grote kwetsbaarheid geboren, volstrekt afhankelijk van onze omgeving. Als vanzelf gaan we die kwetsbaarheid beschermen, door bepaalde delen van onze persoonlijkheid naar voren te schuiven. Die plaatsen we als het ware vóór onze kwetsbaarheid, zodat we daarin niet (opnieuw) geraakt kunnen worden. Deze delen helpen ons om te kunnen functioneren in het leven. 

Zodra deze kern van kwetsbaarheid wordt aangesproken ervaar je dat direct in de vorm van angst. Een volstrekt normale reactie op angst is dat je je sluit. Je doet als het ware even de deur dicht, waardoor je jezelf minder blootstelt aan wat er van buitenaf op je afkomt.

Maar door die dichte deur kun je tegelijkertijd niet goed meer gewaarworden wat er vanbinnen allemaal gebeurt. De deur sluit zich naar twee kanten.

Met voice dialogue open je die deur weer. Met warme, zachte aandacht, zonder iets af te wijzen, ontdek je wat zich daarbinnen afspeelt en waar je ware behoeften liggen. Diep menselijke gevoelens als schaamte, schuld, zelfkritiek en zelfverwijt komen daardoor in een heel ander daglicht te staan. De kernboodschap van voice dialogue -het is niet jouw fout- ga je ineens van binnenuit begrijpen.

Juist door de héle ervaring te omarmen, ontstaat er ruimte om kennis te maken met zowel oude als nieuwe, nog onbekende subpersonen. Je ervaart dat al die verschillende ikken universeel gedeelde menselijke eigenschappen zijn. De kracht die daarvan uitgaat stelt je in staat om steeds beter te kunnen omgaan met onduidelijke, tegenstrijdige en onzekere gevoelens.